شب های گهی تو راهه

شب هایی که باید تنها طی شن

پشت به پیانو میشینم موهامو دور دستم میپیچم

میکنم تو دهنم و با دندونام میکشم

دوباره میپیچم دور انگشتم و دوباره میکشم

یه آهنگو بیشتر از یک میلیون بار گوش میدم

به تاریکی زل میزنم و تو ضربه های پیانوش خفه میشم

ریتمیک با پام به زمین ضربه میزنم(میکوبم)

تاریکی منو ول نمیکنه یا من تاریکیو؟

عوضی دیوونه وار میزنه...............

من هم دیوونم

یه دیوونه ی ساکت

که منتظر یه صدای نا هنجار و اضافس